ŞEİRLƏR - Şahid Məmmədkərimov

VƏTƏNİ SEVMƏSƏYDİMNə sevmişəm dünyadaƏvvəli, sonu Vətən!Bütün eşqim,istəyim,Fikrim, arzum, diləyimCücərib ancaq ,ancaqVətən məhəbbətindən.

Vətəni sevməsəydim,

Qəlbimdə quş qanadlı,

Əbədi sevgi adlı

Dünyam yaranmaz idi.

Vətəni sevməsəydim,

Mən özüm də, sözüm də,

Şerim də olmaz idi.

Vətəni sevməsəydim,

Dünyamızın təkində

İzim də qalmaz idi.

Vətəni sevməsəydim,

İzim nədir? Heç mənim

Zərrələrə çevrilən

Tozum da qalmaz idi.

Vətəni sevməsəydim

Çaylartək aşıb, daşan,

Bu yerlərlə əlləşən,

Göylərlə qucaqlaşan,

Söz deyən, şeir qoşan

Qəlbimdə inam, səbir,

Dözüm də qalmaz idi.

Vətəni sevməsəydim,

Dəyişəndə dünyamı

Gəlsə yanıma hamı

Məni bürüyüb ağa ,

Doslar, ana torpağa

Dəfn eləyin deməyə

Üzüm də qalmaz idi.

Vətəni sevməsəydim,

Bu torpaqdan yoğrulan,

Hamarlanıb daş olan

Başdaşım, ayaqdaşım,

Vallah, ucalmaz idi.

* * *

ŞƏKİM

Küçələri dolam – dolam,

Ay mənim mehriban anam,

Mən sənin qurbanın olam

Gör, nə cəh-cəlaldı Şəkim.

Karvansaray, Xan sarayı

Keçmişimin hay – harayı.

Hər bir ilin günü, ayı

Tarixə iz saldı, Şəkim.

Qiz , gəlini qəmzə, nazdı,

Dili şirin xoş avazdı.

Zarafatdan sehr yazdı

Min könülü aldı Şəkim.

Keç Marxaldan, gəz yaylağı

Səfalıdır hər bir çağı

Bəzənib gəlinsayağı

Göylərə ucaldı Şəkim.

İgid oğlu Çələbi xan

Mərd dayandı zaman–zaman

Nadir şahı Kiş çayından

Məğlub yola saldı Şəkim.

Hər gələni, hər gedəni,

Bu yurda səfər edəni

Halvasilə qəni – qəni

Kəməndinə saldı Şəkim.

Hər daşın bir tarixi sirr,

Dağın, düzün bəhrəlidir

Görüşünə ellər gəlir

Ürəkləri çaldı Şəkim.

* * *

SUSUN

Yenə otağımda təkəm bu gecə.

Dörd divar, əşyalar bir də xəyalım.

Sükutun qoynunda xöşbəxtəm necə

Heç vaxt dəyişməyə mənim bu halım.

Sanıram ki,vurmur dayanıb ürək.

Sevinc sinəmdədir,uzaq duşub qəm.

Şadlıq tökülüdü bax ləçək-ləçək,

Sükutun qoynundan elə bil bu dəm.

Yanırdı “həqiqət”adıda çiraq,

O an eşitmirdim mən hec bir yalan.

Ucurdum göylərə ganadlanarag,

Nə əl calan vardi,nə də alçalan.

Susun!Sarsıtmayın mənim gəlbimi.

Sükut tərtəmizdir pirdir,ocaqdır.

Hər insan ömrünün taleyi kimi,

Səs düşsə o saat bulanacaqdır.

Qəlbimdə bəslənən diləklərimi

Xəyalımda kama yetirəcəyəm.

Susun ki, sükutdan ayırsaz məni.

Vallah,xöşbəxtliyi İtirəcəyəm.

* * *

ELƏ ÖTDÜN YANIMDAN

Rastlaçdiq...elə bildim

son qoyuldu həsrətimə

bu heç görüş deyilmiş

bilməmişəm sən demə

Elə ötdün yanımdan

Sanki görüşməmişik

heç zaman..heç bircə an

məgər dodaqlarıma

od yağmayıb, ay gülüm

sənin dodaqlarından?

Məgər siyah tellerin

dolanmayıb boynuma?

Düşməmisən elə bil

heç vaxt mənim oynuma.

Elə ötdün yanımdan

bir müthiş külək idin

duymadın əvvəlkitək

sən mənə gərək idin.

Elə ötdün yanımdan

Sən həmən sən deyildin

Axı, sən heç bir zaman

Belə ötən deyildin.

elə ötdün yanımdan

sanki yoxdum orda mən

de hansımız gəlmişik

heç adı bilinməyən,

hələ kəşf edilməyən

tamam yad planetdən?

Elə ötdün yanımdan

EH!...Sən hara, mən hara

Xatirələr utandı

O an çəkildi dara

Elə ötdün yanımdam

Ümidimin çırağı

Söndü, tamam qaralbı

Bəxtimin yollarını

Çisgin, duman, çən aldı.

Elə ötdün yanımdan

Qırım-qırım qırıldı

İnamın qanadları.

Belə sındırmamışdı

Heç bir zaman yar yarı.

Elə ötdün yanımdan

Zamanın da ürəyi

Mənim üçün dayandı

Əbədilik pozuldu

Demək sevginin andı.

Elə ötdün yanımdan...

Elə otdün yanımdan

Daha nə söyləyim mən

Dönüş gözləmək günah

Sənin bu gedişindən.

* * *

MƏHƏBBƏTLƏR ARASINDA

Mən dünyaya gəlməmişdim arzu idim

Həm atamın,həm anamın ürıyində.

Doğulmamış doğulmuşdum

Çoxlarının fikirində,diləyində.

Xəyalların qanadında

Həm oğlan,həm bir qız idim.

Mən məhəbbət müjdəçisi,

“bəxt”adlı bir ulduz idim.

O zaman ki,doğulmuşam

Babaların,nənələrin və kimlərin

Sevgisinə bürünmüşəm.

Böyüməkçün iməkləyib sürünmüşəm

Boy atmışam gilə-gilə,

Dəyişmişəm ildən-ilə.

Ona görə,sevda olub baxışlarda

Məhəbbətlər dünyasıtək görünmüşəm.

Ürəyimdə aşıb-daşıb sevda dəmi.

Məhəbbətlə qucaqlayıb bu aləmi

Məhəbbətlər arasında yaşayıram.

Odur mənə qüvvət verən

Məhəbbətlə bu dünyanın

Sevincini,qəmini mən

Öz çiynimdə daşıyıram.

Bu məhəbbət dünyasının

Lap başına dönürəm mən.

Heç özümdə his etmədən

Məhəbbətlər arasında

Yavaş-yavaş sönürəm mən.

Müəllif:şahid məmmədkərimov.

* * *

YAĞ, EY YAĞIŞ

Yağ, ey yağış

hər damlana deyək alqış

Yağ ey yağış

sən bircə an

dayanmadan

İstəyirsən xoş arzulu, diləkli yağ!

istəyirsən fırtınalı, küləkli yağ!

Amma...Amma...

səadəti gətir bizə

gərəkli yağ

çörəgli yağ.

Xoşbəxtliyi yetir bizə.

Elə yağ ki,

çirkabları tamam yuyub, aparıb get

Elə yağ ki, bütün xəbis ürəkləri

sinələrdən qoparıb get

Elə yağ ki....

elə yağ ki,

əlimizdən son qəpiyi alanların

xalq malını talan edib

yaman günə salanların

Damağında zəhərə dön

çilovu qır, haykır, kişnə

ələyatmaz kəhərə dön.

Yağ, ey yağış,

baxma yaydər,

ya payızdır,

ya da ki qış

Yağ ki, hələ zülmün tozu

dünyamızdan yuyulmamış.

Yağ, ey yağış

qanımıza qayna-qarış,

qoy saflaşaq

paxıllardan,

yaltaqlardan,

yalanlardan uzaqlaşaq.

Elə yağ ki,suyun, selin aşıb- daşsin

o əvvəlki məcrasına sığışmasın

Götür bizi azadlığın qucağına

apar bizi xoşbəxtliyin ocağına.

Yağ, ey yağış

hər tərəfə

dünyamızda yer qalmasın bircə qarış

Tamam itir izimizi

Yağ, təzədən cücərt bizi

bu trpağa

dərin işlət kökümüzü.

Sən təzədən gətirib gəl

Dədə qorqud, Babək adlı nəslimizi.

qoy görüşək ulumuzla

Qobustandan keçib gələn yolumuzla

Özümüzü tanıyaq biz,

Sözümüzü tanıyaq biz

bu dağları,

dərələri,

cığırları,

düzümüzü tanıyaq biz.

Turan adlı Türk mənşəli

İzimizi tanıyaq biz.

Dünən kimi

qoy, bu gündə

tariximin sinəsində

Ləpir salsın öz izimiz.

Yağ, ey yağış

Saf sevgini, səadəti gətir bizə

Dünyamızı bələməkçün

azadlığın çirağına

Prometey cəsarəti yetir bizə.

* * *

DÜŞÜNÜRƏM

Goy üzündə görünəndə

Bircə topa qara bulud

Düşünürəm hardan gəlir?

Indi gedir hara bulud?

Bəlkə,susuz bir səhraya üz çevirib

Olacaqdır susuzluğa çarə bulud.

Dönəcəkdir həm almaya,həm üzümə,

Turşa-şirin nara bulud,

Neçə-neçə min nemətli bara bulud.

Indi gedir hara bulud?

Bəlkə... Bəlkə gurlayacaq bir dərədə,

Ildırımlar çaxacaqdır.

Şimşək olub bu dərəyə,

O dərəyə axacaqdır.

Nə bilirsən haraları yandıracaq,

Haraları yaxacaqdır?

Çəkəcəkdir insanları dara bulud.

Düşünürəm hardan gəlir?

Indn gedir hara bulud?

Xeyirlə şər qucaqlaşıb

O buludun sinəsində.

Şırıl-şırıl qəlb oxşayan

Yaxış olub yağa bilər.

Sərtləşərək dolu olub

Başımıza çaxa bilər.

Gözmüz tək buludda da

Sevunc yaşı, qəm yaşı var.

Biz bilmirik bəlkə... Bəlkə

Bu dunyanın özü ilə savaşı var.

Bu dünyanın şirinliyi acılıqla,

Acılığı şirinliklə qucaqlaşır.

Hər istəyin sinəsindən

Kədər,sevinc aşıb daşır.

Hər meyvənin kalı acı,

Dəymişi isə şirin olur

Qəhqəhələr içində də

Yenə dərdin-sərin olur.

Min cah-cəlal yarat, qardaş,

Sonda torpaq yerin olur.

* * *

O, SƏNSƏN, SƏN ÖZÜNSƏN

O ecazkar göylərdə

Ulduzlar vardı min-min

Mən minlərin içindən

Birini istəyirdim.

Ulduz necə bərq vurur

Göylərdə mənimdir o,

Bəxtim,sevgim,istəyim,

Sonsuz aləmimdir o,

Tənha gecələrimdə

Yaxın həmdəmimdir o.

Mən onunla bölərdim

Sevunci də,qəmi də.

Mən onunla görərdim

Günəşli aləmi də.

O bir az gec çıxanda

Küsərdim, barışardım

O ulduzu parlayan

Bir taleyim sanardım.

O sənsən,sən özünsən

Ulduz olub, sevgilim,

Çəkilmisən göylərə.

Nə əlim çatır sənə,

Nə ünüm yetir sənə.

* * *

İSTƏYİRƏM

Şükür, ürəyimin duyğu telinə

Qaragöz, bir göyçək qız istəyirəm

Niyə tənə ilə baxırsan mənə ?

Deyirsən ki, qışda yaz istəyirəm?

Bir qıyğacı baxıb məni sevindir.

Qəlbimdən keçəni söyləyim bir- bir.

O taylı, bu taylı yollar sənindir

Dur gəl, gəlişindən naz istəyirəm.

Mən olaydım gözlərinin yuxusu,

Nəfəsinin şirin dadı, qoxusu.

Könlümdə var ayrılığın qorxusu

Odur ki, aranı saz istəyirəm.

Elə et, əlimdə, qoy olsun umur.

Bir busə nədir ki, diləyim budur.

Sevənlər yarından çox şeylər umur

Mən ki, hələ səndən az istəyirəm.

Şahid çox çətin ki, bu yoldan dönə

Öz odum, alovum bəs etmir mənə.

Yanıb-yaxılmaqçün, gülüm, eşqinə

Səndən də o qədər köz istəyirəm.

* * *

ÜMMƏTİNİN DAYAĞIDIR

Ay Allah, hər şerim hökmündür sənin.

Mənim ilhamımı birə - on eylə.

Vəsfini yazıram mən Peyğəmbərin

Sözləri qəlbimə pıçılda, söylə.

O, sənin Rəsulun, mən sənin qulun

Mənim köməyim ol, qurbanın olum.

Fəxr edirəm! Nə yaxşı mən

Məhəmmədin ümmətiyəm.

Ona görə yer üzünün

əşrəfiyəm, zinətiyəm.

Peyğəmbərin dünənini,

Bu gününü, sabahını

Ara, axtar!

Hər anında

Hikmət dolu bir məna var.

O, bu gündə

Min möcüzə qapısını üzə açar.

Məhəmmədin dediyitək

Allah birdir, laməkandır,

Yeri, göyü yaradandır

Kəlamilə alışmasan,

Bu eşq ilə sən yanmasan,

əgər,qəflət yuxusundan oyanmasan

şeytan yolu sənin olar.

Cəhənnəmin əzabından

Yoğurulmuş qəmin olar.

Sən adını eşitdinmi Məhəmmədin?

Tez səlavat çevir, oyan

Məhəmmədlə qoşa dayan!

İmdadına çatacaqdır

Tək o zaman

bir yaradan.

Allah ona pay göndərib

Varlıqları yaratdığı

“Ol!”-dediyi xoş səsindən.

Nəfəs verib

Öz sehirli nəfəsindən.

Yaddaşına

Sığal çəkib öz əlilə

Hər ayəni o, çatdırsın

Yurda, elə.

Allah adlı bir varlığa

“Baş əy!”-deyib

O öyrətdi

Baş əyməyi böyüklüyə.

İstədim ki,

Günəş deyim Məhəmmədə

Düşündüm ki,yanılıram.

Axı,Günəş yer üzünə

Növbə ilə işıq saçır.

Amma, budur

Məhəmmədsə dünyamızı

Zaman-zaman,

Dayanmadan

Tamam,bütöv nurlandırır.

Allah ona nə buyurdu

əməl etdi,

məqsədinə gəldi,çatdı,

İslam adli,gur işıqlı

Dünyamızı o yaratdi.

Əgər İsa bir ölünü

Diriltdisə nəfəsilə

“Lə ilahə!”-dedi dünya

Məhəmmədin nəfəsilə.

Ancaq ona göndərilib

Yerin,göyün xoş nəfəsi.

Onun səsi

Ağ suların zümzüməsi.

Gül üstündə şehə bənzər

Hər kəlməsi.

Oxu! Öyrən!

Peyğəmbərin meracını.

Tapacaqsan

Min bir dərdin əlacını.

Mövludunu oxud! Yad et!

Unudarsan hər acını.

Cənnət yolu sənin olar

Nə dərdin, nə qəmin olar.

Oxu! Öyrən! Əməl elə!

Məhəmmədin kəlamına.

Allahımın bəxş etdiyi

O nur dolu amalına.

Öyrənməsən bilənməzsən

Bu dünyada zili,bəmi.

Bilənməzsən

Hər səhv addım

Bu dünyanın cənnətisə,

o dünyanın cəhənnəmi.

O,mayaqdır dünənə də,

Bu günə də, sabaha da

Çatdıracaq insanları

Zaman-zaman hər murada

Bizlər üçün bir Allahdan

Rəhm istəyən ancaq odur.

Həm bu, həm də o dünyada

ümmətinin dayağıdır.

* * *

MƏNİM SEVİNCİM

Bir ildə dörd fəsil var.

Mənimçün hamsh qışdır

Səninçün hamsh bahar.

Buludlar qoşalaşar

Göydə ildırım çaxar

O səni nurlandırar

Məni yaxıb, yandırar.

Göy kişnər, yağış yağar

Sənə sərinlik səpər

Məni tamam isladar.

Doğulduğumdan bəri

İniltiyəm, fəryadam,

Sən dünyanın doğması,

Mən ögeyəm, mən yadam

Axı, nə etmək olar?

Görünür bu dünyada

Sənə sevinc payı var

Mənə gəlir bəlalar.

Sevinirəm buna mən

Sevinc, qəm qoşa olar

Mən qəmi götürməsəm

Heç sənə sevinc qalar?!

* * *

QAMIŞ

Qış oldu quruyub itirsən,

Yaz oldu cücərib bitirsən,

Qamış,

Hər buğumun bir qarış.

Səni nə tərifləyən,

Nə pisləyən olmamış.

Sözsüz ki, çoxları bilir ki, sən

-“İskəndərin uzun qulaqları var.” - deyən

Tütəyisən.

Bəlkə, ondan da əvvəl

Səs verib balabana

Çalındın yana-yana

“Çoban bayatı”nı

gətirdin

Azərbaycana.

Qamış,

Çoxları hələ

sənlə olmayıb tanış.

Nə olar, özün özündən danış.

De ki, mən

Cənginin, Yallının səsiyəm,

qədim bir xalqın

sevincinin gülüşü,

qəminin naləsiyəm,

çayların harayı,

çeşmə zümzüməsiyəm.

De ki, mən

Zurnanı dilləndirən

əsasının özüyəm,

nəfəsli alətlərin

çoxusunun gözüyəm.

Koroğlu nərəsiyəm,

Babək təntənəsiyəm.

Elə buna görə, qamış,

Qara zurna dünyaya səs salmış

Bəmindən

düşmənə nifrətin sədası ucalmış.

Zilin-döyüş səsi,

Qəhrəmanların qələbə müjdəsi.

Hər zaman, hər yerdə carçı oldun, qamış,

səsindən qabal daşının

Ritmləri duyulmuş.

Min oyun qurdun,qamış,

Hələ oyunun qurtarmamış,

Zaman gələcək sən

Qarabağ adlanan yurdumda

əl-əl gəzəcəksən,

düşmənin boyuna ölçüləcəksən!