SƏN BU EVDƏN GEDƏNDƏN - Şahid MƏMMƏDKƏRİMOV (poemadan parça)

Hələ tamamlanmamış ömrümüzün nağılı

Əcəlin sərt küləyi əsdi bizə qəfildən.

Sən kamala çatdırıb bir qızı, üç oğulu

Taleimin bəxtinə əlvida dedin nədən.

***

Sənsizliyin soyuğuna bələndim

Təzə doğub, sanki , anam daş məni.

Hamarlayır, yuyur, hər gün kiçaldır

Həsrət məni, kədər məni, yaş mən.

Bu dərd ildırımtək andaan çaxır.

Varlıq da, mənlik də, ruh da alışır

Qəmin çeşmə kimi qaynayıb axır

Ömür yolumuza hər an şırhaşır.

Gecənin sükutu qərib həmdəmim.

Ömrümə, günümə naxışlar vurur.

Göylərdən tökülüb başıma qəmım

Həmən naxışlardan bir matəm qurur.

Yadına düşürmü müdrük el sözü

Bəlkə, xatırlayım,söyləyim bir-bir

“Hər dərdin əlacı, sonu var,” düzü

Bu dərdin əlacı, sonu Qəbirdir.

Buludtək dolaraq ağlamaq peşəm

Xəyalən yaşımı silirsən hərdən

Könlümü qəbrinin üstə əkmişəm

Cücərsin, yanına gələcəyəm mən

***

Qara günün qəm nəğməsi

Dilləndi. Nə səsdi, gülüm?

Dünyanın çovğun küləyi

Mən tərəfə əsdi, gülüm.

Dərd üstünə dərd calandı

Bağrım başı parçalandı.

Ürəyimdən söz talandı

Bir quru qəfəsdi, gülüm.

Demə daha yaşa, yarat

Mənə boşdur indi həyat

Qırılanda axı qanad

Uçmaq çox əbəsdi, gülüm

Çönüb heç mənə baxdımı?

Tale çevirib taxtımı

Mənim bu qara baxtımı

Sənə qurban kəsdi, gülüm.

Zülmət oldu al gündüzüm

Gör necə qaraldı gözüm

Qalıbsa da bir az dözüm

O da mənə qəsdi, gülüm.

Sağalmazdı mənim yaram

Danışıram aram-aram

Heç bilmirəm, yoxam, varam?

Daha son nəfəsdi,gülüm.

Qarışaraq al qanına

Can verəm candan canına

Şahidi apar yanına

Mənə təklik bəsdi gülüm.

***

Sən bu evdən gedəndən

sevinc qaçır uzağa

qəm paltarı biçilir

mənə başdan ayağa

Ömrümün hər anında

Təngiyir nəfəs yenə.

havasızlıq yaradır

Gülüm, sənsizlik mənə.

Həyətdə gül- çiçəyin

Rəngi həmən rəng deyil

Quşların nəğməsində

Ahəng-o ahəng deyil

Evdəkilər doğmadır

Heç birisi yad olmur

Amma bişən xörəyin

(Məndən inciməsinlər)

Dadı həmin dad olmur.

Sən bu evdən gedəndən

Günəşin istisindən

Soyuqluq duyuram mən.

Yağış yağsa damcısı

İşləyir iliyimdəm.

Külək əsir, mülayim

Qasırğa sanıram mən

Şırım-şırım iz salır

Hamısı urəyimdən.

Geydiyim təzə deyil

Gördüyün kastiyumdu

Sənsiz sıxır canımı

Görən, bu nə duyumdu?

Hər şey, hər şey dəyişib

Sanki nə var əyişib

Xəyalımda keyişib

Qəlbim oyum-oyumdu.

Bilirəm ki, gülüm, sən

Geri dönən deyilsən

Gözıəyirəm yenə mən

Görən bu nə oyundu?!

Gün keçir acı-acı

Yox bu dərdin əlacı

Fələyin kədər tacı.

Mənim başıma qondu.

Deyirlər ki, sən sağ ol

Bu qismətdi, qədərdi.

Mən çəkirəm bu dərdi

Ömrü qəbrə qədərdi.