“Belə getsə, elə nəzərdə tutula-tutula qalacağam” (müsahibə)

Дата публикации: 06.11.2015 16:43:18

“Əgər çatdırılsaydı...”

- Yəqin, bununla bağlı ölkə başçısına da müraciət etmək fikriniz var?

- Mən artıq Prezidentimiz İlham Əliyevə müraciət göndərmişəm. Lakin hələ ki bir cavab almamışam. Mənə elə gəlir ki, müraciətim cənab Prezidentə çatdırılmayıb. Əgər çatdırılsaydı, mədəniyyət və incəsənət işçilərinə hər zaman öz diqqət və qayğısı ilə seçilən ölkəmizin başçısı mənim məsələmi çoxdan həll edərdi. Görünür, yenidən bir müraciət göndərməli olacağam. Mehriban xanıma da müraciət etmək fikrim var... Yeri gəlmişkən, mən ulu öndər Heydər Əliyevin iştirakı ilə keçirilən bir sıra tədbirlərdə iştirak etmişəm. İndiki kimi yadımdadır. 2001-ci ildə “Gülüstan” sarayındakı tədbirdən sonra Heydər Əliyev R. Behbudov adına Azərbaycan Dövlət Mahnı Teatrının instrumental ansamblının üzvləri ilə görüşdü və bizim çıxışımızdan məmnun olduğunu söylədi. Rusiya prezidenti Vladimir Putin də onunla idi. Ulu öndər ona bizim ansambl barədə qısa məlumat verməklə yanaşı, Gülyanaq və Gülyaz Məmmədova bacılarını göstərərək: “Bu iki bacıdan bir daha olmayacaq”, - dedi. Heydər Əliyev bu iki bacının səslərinin vurğunu idi.

- Bəs İlham Əliyevlə necə, yaxından görüşmək sizə nəsib olubmu?

- İlham Əliyev prezident seçiləndən sonra onunla görüşmək mənə nəsib olmayıb. Amma buna qədər bir dəfə onunla görüşmüşəm. Bunun da maraqlı bir tarixçəsi var. Strasburqda Heydər Əliyevin iştirakı ilə Azərbaycanın Avropa Şurası Parlament Assambleyasına (AŞPA) üzv qəbul edilməsinə həsr olunmuş tədbir keçirilirdi. Nümayəndə heyətinin tərkibində İlham Əliyev də vardı. Həmin tədbirdə bizim ansambl da iştirak edirdi. Bütün bunları deməkdə sözümün canı var... Bir gün mən AŞPA-nın yerləşdiyi binanın ərazisində gəzərkən İlham Əliyevlə rastlaşdım. O, əlini çiynimə qoyub: “Buranın ərazisi böyükdür, azarsan”, - deyərək məni məskunlaşdığımız yerə qədər ötürdü. Bu yerdə bir məsələni də xatırlatmaq istəyirəm. Mən indiyədək ansamblların tərkibində bir musiqiçi kimi dünyanın 15-ə yaxın ölkəsində respublikamızı təmsil etmişəm.

“Hər dəfə Ələfsəri dinləyəndə”

- Əbülfət müəllim, eşitdiyimizə görə siz tardan başqa digər simli alətlərin də sirlərinə bələdsiniz...

- Hə, elədir. Sazı, udu, gitaranı dillənidirirəm. Bəzən ansamblda bu alətlərdə ifa edənlər tədbirlərə qatılmayanda onları əvəz etmişəm. Bunlardan başqa, qarmon, nağara, qoşa nağaranın da sirlərindən agaham. Onu da deyim ki, mən hələ kiçik yaşlarımdan nağara çalmağı öyrənmişəm, özü də müəllim yanına getmədən. Hətta toylara da gedərdim. Daha sonra qarmona meyl salmışam. Buna da səbəb o zamanlar bu musiqi alətinin ən yaxşı ifaçısı Aftandil İsrafilov olub (Tale elə gətirdi ki, sonradan o, məni filarmoniyaya dəvət etdi). Yəni o, qarmonu dilləndirəndə yaman təsirlənirdim. Bu sevgimdən halı olan atam mənə Moskvadan qarmon da gətirdi (Yeri gəlmişkən, rəhmətlik atam Yaqub kişi musiqini çox sevərdi). Bu musiqi alətini də sərbəst öyrəndim. Lakin sonradan nə sirr idisə (hələ də bu mənə sirr olaraq qalır) birdən-birə könlümə tar düşdü və Şəki Şəhər Uşaq Musiqi Məktəbində Nüsrət Mikayılovun sinfində bu alətin sirlərini öyrənməyə başladım. Daha sonra Şəki Şəhər Orta İxtisas Musiqi Məktəbində təhsilimi davam etdirmişəm. 1980-ci ildə isə Üzeyir Hacıbəyov adına Azərbaycan Dövlət Konservatoriyasının xalq çalğı alətləri fakültəsində tarın daha incə sirlərini öyrənmişəm. Burada isə müəllimim Xalq artisti Ramiz Quliyev olub.

- Bəs musiqi aləmini seçməyininzdə hansısa bir qüvvənin rolu olubmu?

- Mənim əmim Şəkili Ələfsər (Rəhimov Ələfsər Allahverdi oğlu) respubika miqyasında tanınmış zurna ifaçısı olub. (Yeri gəlmişkən o, zurna alətinə yenilik edərək, ona səkkizinci dəliyi açmaqla bu alətin imkanlarını artırıb, daha gözəl səslənməsinə nail olub). Xalq şairimiz Bəxtiyar Vahabzadə bu istedadlı ifaçı haqqında deyib: “Mən hər dəfə Ələfsəri dinləyəndə ayaqlarım yerindən üzülür, xalqımın keçdiyi min illik yollarından keçir, tariximizə - ulu babalarımızın ruhuna qovuşuram”. Məhz o, mənim bir musiqiçi kimi yetişməyimdə çox zəhmət çəkib. Nə yazıq ki, o, məni tez tərk etdi. Onun ölümü məni, sözün həqiqi mənasında, sarsıtdı.

“Əmimin rolu danılmazdır...”

- Bir tarzən kimi hansı məktəblərdə çalışmısınız?

- Muğam Mərkəzində, Rəşid Behbudov adına Dövlət Mahnı Teatrında çalışmaqla yanaşı, A. Zeynallı adına Musiqi Kollecində, 6 saylı İncəsənət Məktəbində tar ixtisası üzrə müəllim vəzifəsində çalışmışam. Onu da deyim ki, mən hələ Azərbaycan Dövlət Konservatoriyasını bitirən ili bu mədəniyyət ocağında çalışa bilərdim. Lakin... Gəlsənə bu barədə ətraflı danışmayım?

- Niyə ki, sirdir məgər?

- Yox. Deməli, belə. Konservatoriyada təhsilimi başa vurandan sonra bu təhsil ocağının rektoru Elmira Abbasova mənə dedi ki, bəs istəyirəm sən burada pedaqoq kimi fəaliyyətini davam etdirəsən (Mən 5 il konservatoriyanın orkestrinin konsertmeysteri olmuşam). Amma onun ətrafındakılar (adlarını çəkmək istəmirəm) buna imkan vermədilər. Nəticədə mənim təyinatımı Şəkiyə verdilər. Əbəs yerə demirlər ki, paxıllıq sanki bizim boyumuza biçilib. Bu yerdə bir məqamı da vurğulamaq istəyirəm: 1990-cı illərin əvvəlində tanınmış bəstəkar Süleyman Ələsgərov məni konservatoriyaya müəllim kimi dəvət etdi. Lakin işlərimin çoxluğundan bir ildən sonra oranı tərk etməli oldum.

- Dünya miqyasında tanınmış sənətkarımız Rəşid Behbudovla tanışlığınız var idi?

- Yox, mahnılarına sevə-sevə qulaq asdığım o kişini görməmişəm. Mən Rəşid müəllimin yaratdığı kollektivə onun vəfatından təxminən ay yarım sonra dəvət olunmuşam. Bu kollektivə də mənim namizədliyimi pianoçu Oqtay İsmayılov və qarmonçalan Kamil Vəzirov vermişdilər. Amma sən demə, bundan əvvəl də, daha doğrusu, 1983-cü ildə məni bu kollektivə dəvət ediblərmiş. Lakin əmim Ələfsər (o da bu kollektivin üzvü olub) bu barədə mənə heç nə deməmişdi. Sonradan bu məsələnin üstü açılanda əmim dedi ki, bəs, ay bala, sən dörd bacının bir qardaşısan, istəmədim ki, rayonu tərk edəsən. Dediyinə görə, atam da razılıq verməyibmiş. Amma yenə deyirəm, mənim bir ustad sənətkar kimi yetişməyimdə əmimin rolu danılmazdır.